We zijn iets vergeten…

Ik hou van deze planeet.

There, I said it.

Het is een gevoel dat ik altijd al gehad heb, een soort van diepe bewondering voor onze natuur in al zijn vormen. Wat ik niet wist en nog maar vrij recent gerealiseerd heb, is dat niet iedereen zich zo voelt. ‘t is te zeggen… In mijn hoofd hadden alle ‘spirituele’ mensen zo’n diepe verering voor deze aarde. Dat was bijna een vanzelfsprekendheid voor mij, dat mensen die nogal spiritueel aangelegd waren, ook een oprechte diepe liefde hadden voor dit leven op deze planeet. Tot ik An ontmoette. Die mij tijdens één van onze spirituele gesprekken (want ja, met spirituele mensen voer ik spirituele gesprekken) koudweg zei dat ze het als ziel niet meer zag zitten om hier terug te keren. Ik viel van mijn spreekwoordelijke stoel.

Dat was het moment dat ik voor het eerst besefte dat die verering die ik voelde niet zo ervaren werd door iedereen. Dat niet iedereen zo dankbaar was voor dit leven, op deze planeet.

Ik heb sindsdien nog heel vaak aan dat gesprek gedacht. Telkens ik weer zo’n moment heb waarop ik heel deze wereld zo mooi vind, dan denk ik plots aan An. Aan hoe zij deze wereld misschien toch niet zo bijzonder vindt als ik. En dat dat gevoel dus toch niet zo vanzelfsprekend is als ik dacht.

Sindsdien ben ik dus nog veel dankbaarder. Ik beleef het misschien nog intenser.

En da wil ik delen.

Mijn kinderlijke verwondering over hoe onwaarschijnlijk magisch deze planeet is.
Je bent gewaarschuwd: verder lezen op eigen risico.

Weet je wel hoe wij kampioenen zijn in zeuren over het weer? Te koud, te nat, te droog, te heet, te hard te zacht te scheef te recht. Mijn partner, lief, man (whats in a name), houdt het meest van zomer. Geef hem maar 25-30°, volle zon, een terras en een frisse pint, en he’s having the time of his life. Bijgevolg in deze periode van herfst en winter, mag ik nogal wat geklaag aanhoren. Donkere dagen, regen, wind… ‘t is zijn ding echt niet.

Voor mij heeft elk seizoen prachtige elementen. De herfst bijvoorbeeld. Eén van die heerlijke dingen aan de herfst vind ik de zonsop- en ondergangen. Oh. My God. Die kleuren ! En die zien we nu net méér, nét omdat die dagen korter zijn. In de zomer vallen die zonsopgang zo belachelijk vroeg dat je ze nooit ziet (in mijn geval toch niet). Dankbaarheidsmomentje : dank u donkere dagen, voor de prachtige kleuren die jullie meebrengen.

Deze laatste dagen heb ik ook echt the most stunning sunrises gezien. Waarbij de lucht eerst vurig rood-roze kleurt en nadien bijna vloeibaar goud lijkt. Komaan, daar kan je toch niet naar kijken en gevoelloos bij blijven? Da’s beyond prachtig. En dat gebeurt alleen op ONZE planeet! Dankzij die fantastische atmosfeer en wollige wolken die wij hebben. Je kan er foto’s van nemen, je kan het proberen schilderen, it will never be as good as the real thing. Onze planeet is gewoon geweldig.
Deze ochtend zag ik nog zoiets bijzonders. Langs de ene kant die prachtige zonsopgang dus, en langs de andere kant een roze regenboog. I kid you not. Ik had het nog nooit gezien, het was onwaarschijnlijk mooi. Een regenboog die door de kleuren van de zonsopgang werd gekleurd. I mean… sorry, maar op zo’n momenten voel ik mij gezegend. Dan ben ik zo dankbaar dat ik hier mag zijn.

Regenboog in de reflectie van de zonsopgang op 9/12/2025

Ik beleef die dankbaarheid ten opzichte van de natuur dus extra bewust tegenwoordig.

Ik vind het ook een supermakkelijke manier om die gevoelens van dankbaarheid te gaan cultiveren. And we all know, dankbaarheid is the gateway naar een hoger bewustzijn, en ultimately, naar een voller bewuster leven. Dat gevoel van diep geluk, da’s toch iets wat we allemaal nastreven? Voor mij speelt de natuur daar een sleutelrol in.

Er is niets zo makkelijk als appreciatie tonen voor de natuur rondom jou. Beseffen dat wij inherent deel uitmaken van die natuur en dat wij zonder die natuur er ook niet zouden zijn.

Ik denk dat we dat als maatschappij ook helemaal vergeten zijn. We staan onvoldoende stil bij het belang van wat er allemaal rondom ons leeft. En als we er niet meer stil bij staan, appreciëren we het ook niet meer en hebben we er geen connectie meer mee.

We beseffen niet hoe lang het voor een boom duurt om zo stevig en sterk te worden. We weten niet meer hoe onze voorouders voedsel teelden en verzamelden. We voelen het gras onder onze voeten niet meer. We staren niet meer naar de zonsondergang ‘s avonds, of in de vlammen van het vuur ‘s nachts. We zijn vegeten hoe balangrijk dat allemaal is, want het heeft allemaal een functie! Het maakt allemaal deel uit van het geheel.

Ons lichaam is afgestemd op de natuur rondom ons, op dat gras, op dat groen, op die bomen met hun diepe wortels, op die zonsop- en ondergang, op de kleuren en geuren van die natuurlijke wereld. Dat zijn we vergeten. En het is tijd dat we het herinneren. Dat we allemaal terug gezamenlijk die connectie opzoeken.

Laat dat onze missie zijn voor vandaag. Kijk rondom je heen, en waardeer voor de natuur rondom jou, hoe klein ook, in welke vorm dan ook. Elke klein element vormt een schakel in het grote geheel.

Vertragen. Bewust. Zijn.

Tips om verbinding met de natuur en dankbaarheid te ervaren vandaag :

• Get outside : Maak een wandeling, kort of lang. Zoek een park of bos op in je buurt. Vooral een plek waar het rustig en stil is

• Zintuigen gebruiken: Voel de wind, ruik de frisse lucht, luister naar de vogels en observeer de details van planten en dieren.

• Wees aanwezig: Neem de tijd om te voelen dat je onderdeel bent van het grotere geheel en laat je gedachten los.

• Knutsel en creëer: Verwerk natuurlijke vondsten in een knutselwerkje om de ervaring te verankeren. 

• Reflecteer over hoe alles met elkaar verbonden is, hoe de bomen met elkaar praten via hun wortels, hoe de dieren en insecten verbonden zijn met de planten en hoe wij als mensen evengoed verbonden zijn met dat alles via ons energieveld en fysieke lichaam.

Sending you so much love!